Yusuf George Orwell ve Aldous Huxley gibi distopya yazarlarının “1984” ve “Cesur Yeni Dünya” romanlarındaki kurgularının ortak eleştiri noktası, insanların büyük çoğunluğunun anlamsız, duygusuz ve tamamen nesnel bir dünyada, sadece direktiflerle ve kendilerine biçilmiş bir rolle yaşamayı kabul etmesidir. Orwell, bir şekilde düzeni sağlayan gücün, tüm insanları zorla bu düzeni sevdirdiğini ve insanların buna alışarak uyum sağladıklarını konu alır. Huxley ise, aslında bunun için bir zorlamaya gerek olmadığını, insanların zaten bu düzende yaşamaktan hoşlandıklarını, yaşarken düşünmek ve sorgulamak istemediklerini konu alıyor.
Bu romanlar ne kadar bir distopya olsalar da günümüzdeki kalabalıkların bu distopyalardaki kalabalıklarla çok fazla benzer noktaları var. Aslında bana kalırsa toplumlardaki çoğu insanın fazla sorgulamaması veya düşünmemesinin sebebi , gündelik hayatın ezici yoğunluğu ve gürültüsüdür. Bu düzende sadece yalnız ve umutsuz insanlar için düşünmeye zaman vardır. Belki de bizi biz yapan, sadece şartlardır. Ya da belki, hiç birimizin birden fazla seçeneği yoktur. Herkes sadece seçmesi gerekeni seçiyor, yapması gerekeni yapıyordur.
Biraz klişe bir soru olacak fakat, hiç daha önce “Ben kimim? ” diye sordunuz mu kendinize? Bana kalırsa, aslında hayatımızın bir çok evresi var ve bu evrelerde yaşayan kişi, aynı kişi değil. Herkes bir şekilde geçmişini hatırlayarak bu olgunun farkına varabilir diye düşünüyorum. Bazen, öyle problemli bir çevrede yaşamamız veya çalışmamız gerekir, çevresel faktörler bizi öylesine zorlar ki bir süre sonra nasıl biri olduğumuza hayret ederiz. İnsan, geçilmemesine inandığı ve kutsal saydığı kendi sınırını bile geçebilir böylelikle. Ve o sınırı bir kez geçti mi, artık onun için başka bir sınır söz konusu değildir. Asla yapamayacağını düşündüğü şeyleri bile rahatlıkla, hiç bir insani ve vicdani engel tanımadan yapabilir. Hayat, sanki suyun üzerine bir resim çizer gibi ruhumuzu sürekli farklı bir şekle sokarken, acaba biz bu sahnedeki rolümüze ne kadar müdahiliz? Aslında aklıma uzunca bir süredir takılan soru tam olarak şu; insan karakteri tamamen çevresel faktörlere bağımlı olarak edindiği bilgi ve tecrübelerden mi ibarettir? Yoksa her birimizi özel yapan küçük de olsa bir şey var mı? Bu sorun cevabını herkes kendi aramalı sanırım.
